BIO

Urodzony 29 czerwca 1936 w Mokrsku Dolnym (Kieleckie); syn Juliusza Brauna, adwokata, profesora ekologii, i Elżbiety z Szymanowskich. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał we wsi Milechowy koło Małogoszczy. Po wojnie uczęszczał do szkół w Częstochowie; w 1953 zdał maturę w Liceum im. H. Sienkiewicza. Nie przyjęty na studia wyższe ze względów politycznych pracował przez rok jako pomocnik murarza przy odbudowie poznańskiej Starówki. Od 1954 studiował polonistykę na Uniwersytecie Poznańskim. Debiutował w 1955 wierszem Już nic nie mają do powiedzenia opublikowanym w jednodniówce poetyckiej wydanej w Poznaniu; w 1957 ogłosił pierwszy artykuł Bim-Bom i STS na łamach paryskiej „Kultury” (nr 11). W 1955-56 był członkiem redakcji studenckiego pisma „Nasze Sprawy”. W czasie studiów rozpoczął też amatorską działalność aktorską i reżyserską. Od 1958 studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie; w 1962 uzyskał dyplom reżysera zawodowego i magisterium. Równocześnie uprawiał krytykę teatralną; recenzje i artykuły publikował w „Teatrze, Nowej Kulturze, Listach Teatru Polskiego”. Od 1961 zajmował się praktycznie twórczością reżyserską, pracując kolejno w teatrach Gdańska (Teatr Wybrzeże), Warszawy (Teatr Polski), Łodzi (Teatr Powszechny), Torunia (Teatr im. W. Horzycy). Od 1967 był kierownikiem artystycznym Teatru im. J. Osterwy w Lublinie, a od 1971 również jego dyrektorem. Równocześnie prowadził pracę naukową; w 1971 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie rozprawy Cypriana Norwida teatr bez teatru przygotowanej pod kierunkiem prof. Jerzego Ziomka. Od tegoż roku był adiunktem na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, a następnie od 1974 na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.), gdzie habilitował się w 1975 na podstawie pracy Teatr wspólnoty, a w 1976 otrzymał stanowisko docenta w Instytucie Kulturoznawstwa. Równocześnie od 1 stycznia 1975 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Współczesnego we Wrocławiu. Od tegoż roku należał do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Pracował nadto (od 1979) w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie oraz jej wrocławskiej filii. Okresowo wykładał reżyserię, aktorstwo, historię i teorię teatru w różnych uniwersytetach amerykańskich. W 1980 został członkiem Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. W okresie stanu wojennego w 1982-83 brał udział w podziemnym życiu teatralnym. W 1983 otrzymał indywidualną nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia. W 1984 Senat UWr wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu tytułu profesora nadzwyczajnego, wniosek został zablokowany przez Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; zatwierdzony przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną dopiero w 1992. W lipcu 1984 został zwolniony ze stanowiska dyrektora i kierownika artystycznego Teatru Współczesnego we Wrocławiu. W 1985 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na kilku uniwersytetach m.in. w Swartmore College (1985/86), New York University (1985), University of California (1986), State University of New York (od 1987). Równocześnie reżyserował w amerykańskich teatrach m.in. The Guthrie Theatre w Minneapolis, Odyssey Theatre w Los Angeles, Pfeifer Theatre w Buffalo. W 1989 został powołany na profesora (full Professor) w State University of New York w Buffalo, w którym kieruje studiami aktorstwa i reżyserii. Od 1989 jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego PEN Clubu. W 1990 otrzymał nagrodę Fundacji Guggenheima. Reżyserował w amerykańskich teatrach, m.in. w The Guthrie Theater w Minneapolis, McCarther Theater w Princeton, Odyssey Theater w Los Angeles i The Kavinoky Theater w Buffalo. W 2001 otrzymał nagrodę Fundacji Fulbrighta (USA), w 2003 nagrodę Fundacji W. i N. Turzańskich (Toronto). Odznaczony Krzyżem Zasługi dla Harcerstwa (1975), Złotym Krzyżem Zasługi (1978), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej (2005) oraz odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2005). Mieszka w Amherst w stanie Nowy Jork.

Twórczość

1. Teofil Trzciński. [Współautor:] Z. Braun. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1967, 185 s.

2. Notatki reżysera. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1970, 250 s.

Zawartość

I. Teatry zagraniczne. – II. Warsztat reżysera: Wobec Craiga; Osterwa: apel wciąż aktualny; Stare dobre zasady aktorstwa; Porządek teatralny i porządek plastyczny; Plastyka czy teatr?; Granice teatru; Artauda koncepcja teatru; Wyspiański i nowy teatr poetycki. – III. Wobec Norwida: Notatki z prób analitycznych „Pierścienia wielkiej damy”; „Aktor” dzisiaj; Dramaturgia „Za kulisami”; Teatralność „Kleopatry i Cezara”; Nad „Pieśniami wybranymi” Norwida.

3. Cypriana Norwida teatr bez teatru. [Studium]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1971, 373 s.

4. Życie w mojej dłoni. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1971.

5. Teatr wspólnoty. [Szkice]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1973, 337 s.

Zawartość

I. Teatr i rzeczywistość. – II. Upadek starego teatru; Stary teatr literatury; Stary teatr inscenizacji. – III. Nowa reforma teatru; Nowy teatr poetycki; Teatr wspólnoty.

6. Nowy teatr na świecie. 1960-1970. [Szkice]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, 324 s.

Zawartość

Cz. I. „Teatr teraz”. – Cz.II. Najważniejsze wspólnoty teatralne lat sześćdziesiątych. – Cz. III. Wysepki nowego teatru. Zakończenie.

7. Druga reforma teatru? Szkice. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1979, 253 s.

Zawartość

I. Pomiędzy pierwszą a drugą Reformą teatru: Czas, miejsce i osoby dramatu; Modele świata, modele teatru; Otwieranie przestrzeni teatralnej; Teatralna reformacja. – II. Wobec Drugiej Reformy: Teatr wspólnoty 1970; Widz – odbiorca – uczestnik – współtwórca; Aktor – poeta; Wyjście z teatru; Rozprysk fali; Posłowie.

Przekłady

czeski

Druhá divadelni reforma? Studie. [Przeł.] J. Vondráček. Praha 1993.

8. Przestrzeń teatralna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1982, 270 s.

Zawartość

Wprowadzenie. – Cz. I.: Ewolucja przestrzeni teatralnej w kulturze europejskiej. 1. Przemiany starożytnej przestrzeni teatralnej; 2. Przestrzeń teatralna w średniowieczu; 3. Przestrzenie teatralne w okresie renesansu; 4. Budynek teatru barokowego; 5. Od Pierwszej do Drugiej Reformy Teatru; 6. Podsumowanie. – Cz.II.: Refleksje i postulaty. Bibliografia, Album ilustracji.

Przekłady

czeski

Divadelni prostor. [Przeł.] J. Vondráček. Praha 2001.

9. Valesa. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Wrocław, Warszawa, Teatr podziemny (w mieszkaniach prywatnych) 1982, 1983. [Inf. autora]. Druk pt. Valeza. „PAL Przegląd Artystyczno–Literacki” 1999 nr 7/8 s. 98-131. Przedruk zob. poz. .

Przekłady

angielski

Valesa. Wystawienie: Los Angeles (USA), Mark Taper Forum Theatre 1982; druk: „Theatre, Yale School of Drama”, Yale, CT 1983 vol. 14 nr 2.

10. Zanim dokończę. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Wrocław, Warszawa, Teatr podziemny (w mieszkaniach prywatnych) 1982, 1983. [Inf. autora].

11. Święty las. [Monodram]. Prapremiera: teatralna: Wrocław, Teatr Współczesny 1983; telewizyjna pt. Broadway, mój Broadway: Telewizja Polska 1988. Druk pt. Hollywood czyli święty las. „Scena” 1984 nr 7 s. 41-45. Przedruk zob. poz. .

W 1983 autor podpisany pseudonimem: Jerzy Bolmin.
Wystawiany też pt. Hollywood znaczy święty las.

Przekłady

czeski

Hollywood anebo Svatý les. [Przeł.:] I. Lexová. Praha 1991.

12. Nadmiar teatru. Warszawa: Czytelnik 1984, 355 s.

Zawartość

Cz. I. Z podróży. – Cz. II. Teatr zanurzony w kulturze. – Cz. III. Teatr wewnętrzny. – Cz. IV. Epitafia.

13. Wielka Reforma Teatru w Europie. Ludzie – idee – zdarzenia. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1984, 416 s.

Zawartość

Od autora. – Cz. I. Wprowadzenie. – Cz. II. Początki Reformy. – Cz. III. Prawodawcy Reformy. – Cz. IV. Rozdroża. Poszukiwania. Eksperymenty. – Cz. V. Teatr inscenizacji. – Cz. VI. Reforma teatru w Polsce. – Cz. VII. Zakończenie.

14. Języki teatru. [Współautor:] T. Różewicz. Odra 1986 nr 1-10, 1988 nr 9-12. Wyd. osobne Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 1989, 205 s.

15. Znak komety. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: w języku angielskim: The Comet's Sign. Swathmore, PA, Swathmore College Theatre 1986. [Inf. autora].

16. Królowa emigrantka. [Utwór dramatyczny o H. Modrzejewskiej]. Prapremiera w języku angielskim pt. Immigrant Queen. Dublin (Irlandia), Project Arts Center Theatre 1989. [Inf. autora]. Druk pt. Émigré Queen. A soliloquy. W: Madame Modjeska Countess Bozenta. Buffalo 1993 s. 55-92. Por. poz. , . Przedruk zob. poz. , .

17. Pani Helena. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Kraków, Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej 1989. Druk fragmentów „Odra” 1990 nr 3. Por. poz. , .

Wystawiane też pt. Helena, rzecz o Modrzejewskiej; Modrzejewska; Modjeska.

18. Pomnik. [Powieść]. Paryż: Instytut Literacki 1989, 109 s.

19. Bojkot. [Utwór dramatyczny]. Notatnik Teatralny 1991 nr 1 s. 128-184. Przedruk zob. poz. .

20. Helena, rzecz o Modrzejewskiej. [Szkic biograficzny]. Toronto: High Park Pages 1993, 83 s. Por. poz. , .

21. Rozdarta kurtyna: rozważania nie tylko o teatrze. Rozm. S. Bereś. Londyn: Aneks 1993, 247 s.

Zawiera rozmowy S. Beresia z K. Braunem w częściach: I. Poza marginesem; II. Między tradycją a nowatorstwem; III. Budowanie teatru; IV. Dżuma w teatrze.

22. American dreams. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Toronto, Teatr Polonia (The Canadian Stage Theater) 1994.

Przedstawienie w języku polskim.

23. Teatr polski 1939-1989. Obszary wolności – obszary zniewolenia. Warszawa: Semper 1994, 250 s.

Przekłady

angielski

A history of Polish theater, spheres of captivity and freedom. Westpoint 1996.

24. Pożegnanie z Alaską. Powieść emigracyjna. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1996, 362 s.

25. Szkice o ludziach teatru. Warszawa: Semper 1996, 228 s.

Zawartość

Zawiera części: 1. Mała monografia Osterwy; 2. Notatki na marginesach książek i kalendarzy.

26. Tajemnice powszednie. Naśladowania i świadectwa. [Wiersze]. Pelplin: Bernardinum 1998, 61 s.

27. Wprowadzenie do reżyserii. Warszawa: Semper 1998, 289 s.

Zawartość

Zawiera części: 1. Wprowadzenie do twórczości reżysera; 2. Wprowadzenie do warsztatu reżysera.

Przekłady

angielski

Theater directing: art, ethics, creativity. Lewiston, New York 2000.

28. Dzień świadectwa. [Powieść]. Bytom: Oficyna Wydawnicza 4K 1999, 383 s. Wyd. nast.: Poznań: Drukarnia i Księgarnia Świętego Wojciecha 2005, 485 s.

Przekłady

angielski

Day of witness. [Przeł.] Ch.A. Zakrzewski. Toronto 2002.

29. Tamara L. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Toronto, Teatr Polonia 1999. Druk „PAL Przegląd Artystyczno–Literacki” 1999 nr 3, 4. Przedruk zob. poz. .

Przekłady

angielski

Wystawienie: Buffalo, The Irish Classical Theatre Company at the Andrews Theater 2001.

ukraiński

Malârka ta černica. W: Dvì p’êsi dlâ dvoh vikonavcìv. [Przeł.:] O. Davidenko ì V. Ìvčenko. Harkiv 2000.

30. Gry i pułapki. [Utwór dramatyczny]. Powst. przed 2000.

Przekłady

rosyjski

W: Dvie pesy dla dvuch ispolnitelej. Charkov 2000 [informacja: B. Bułat: Bibliografia Kazimierza Brauna. W: Horyzonty teatru. Szkice o twórczości Kazimierza Brauna. Toruń 2004 poz. 672].

ukraiński

Pastki kohannâ. [Przeł.:] O. Davidenko, V. Ìvčenko. W: Dvì p’êsi dlâ dvoh vikonavcìv. Harkiv 2000.

31. Kieszonkowa historia teatru na świecie w XX wieku. Lublin: Norbertinum 2000, 243 s. Wyd. nast. tamże 2003.

32. Płonący anioł. [Utwór dramatyczny]. PAL Przegląd Artystyczno–Literacki 2000 nr 1-2, 3. Przedruk zob. poz. .

33. Pułapki miłości. (Sztuka w dwóch częściach). PAL Przegląd Artystyczno–Literacki 2000 nr 6 s. 59-70, nr 7/8 s. 59-75.

34. Kieszonkowa historia teatru polskiego. Lublin: Norbertinum 2002, 328 s.

Przekłady

angielski

A concise history of Polish theater from the eleventh to the twentieth centuries. Lewiston, New York 2003, XXVIII, 474 s.

35. Ptak na szczudłach i inne opowiadania amerykańskie. Toruń: Wydawnictwo A. Marszałek 2003, 405 s.

Zawartość

Zawiera utwory dramatyczne i opowiadania.

36. Dzieci Paderewskiego. (Paderewski's children). [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Buffalo, The Black Box Theater 2004. Przedruk zob. poz. .

37. Opowieść matki o Powstaniu Warszawskim. Dramat = The Warsaw uprising. A mother story. A play. Buffalo, New York: Polska Fundacja Kulturalna Polish Cultural Foundation 2004, 105 s. Przedruk zob. poz. .

38. Krótka historia teatru amerykańskiego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiwicza 2005, 385 s.

39. Promieniowanie. [Utwór dramatyczny o M. Curie-Skłodowskiej]. Prapremiera polska: Toronto, Salon Muzyki, Literatury i Teatru 2006. Przedruk zob. poz. .

Przekłady

angielski

Radiation. Wystawienie: Buffalo, Lancaster Opera Theater House 2006.

40. Sztuki o Polakach. Lublin: Norbertinum 2006, 577 s.

Zawartość

Paderewski wraca, – oraz poz. , , , , , , , Przekłady i adaptacje poz. .

Przekłady i adaptacje

1. G. Schéhadé: Historia fryzjera Vasco. Przeł. K. Braun. Wystawienie: Warszawa, Klub Krzywego Koła 1961 [inf. autora], Warszawa, Teatr Współczesny 1961.
2. L. Pirandello: Dziś wieczór improwizujemy. Przeł. K. Braun. Wystawienie: Gdańsk, Teatr Wybrzeże 1962.
3. G. Schéhadé: Podróż. Przeł. K. Braun. Wystawienie: Zielona Góra, Teatr Ziemi Lubuskiej 1962.
4. C. K. Norwid: Aktor. Adaptacja: K. Braun. Telewizja Polska 1964.
5. S. Grodzieńska, J. Jurandot: Ballada o tamtych dniach. Dramat. Muzyka: J. Wasowski. Uwagi inscenizacyjne: K. Braun. Warszawa: Iskry 1969, 150 s.
6. C. K. Norwid: Cezar i Kleopatra. Adaptacja: K. Braun. Wystawienie: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1969.
7. L. Da Porto: Romeo i Julia. Adaptacja: K. Braun. Polskie Radio 1969.
8. Piszę pamiętnik artysty. Kartki z biografii Cypriana Kamila Norwida. [Montaż tekstów]. Telewizja Polska 1970.
9. [A. Domańska]: Paziowie króla Zygmunta. Adaptacja: K. Braun i Z. Braun. Wystawienie: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1971.
10. C. L. Chorbonnier: Różowa róża. Przeł. K. Braun. Wystawienie: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1971.
11. C.K. Norwid: Miłość czysta u kąpieli morskich. Adaptacja: K. Braun. Polskie Radio 1971.
12. Przenikanie. Scenariusz wg tekstów T. Różewicza i in.: K. Braun. Wystawienie: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1971.
13. S. Żeromski: Popioły. Adaptacja pt. Rafał Olbromski: K. Braun. Telewizja Polska 1971.
14. W. Przyborowski: Bitwa pod Raszynem. Adaptacja: K. Braun. Wystawienie: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1972.
15. F. Jotterand: Nowy teatr amerykański. Przekł. K. Brauna i Z. Brauna. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1976, 306 s.
16. Homer: Iliada. Scenariusz: K. Miłobędzka i K. Braun. Wystawienie: Wrocław, Wrocławski Teatr Lalek 1979.
17. Dżuma. Wystawienie: Adaptacja i inscenizacja: K. Braun. Wrocław, Teatr Współczesny 1983.
Montaż tekstów na podstawie: D. Defoe: Dziennik roku zarazy i A. Camus: Dżuma.

Przekłady

angielski

The Plague. „The Drama Review” Nowy Jork 1986 t. 111.
18. G. Orwell: Folwark zwierzęcy. Adaptacja: K. Braun. Wystawienie po angielsku pt. Animal Farm. Buffalo, New York (USA), Pfeifer Theatre 1990.
19. J. Andrzejewski: Miazga. Adaptacja: K. Braun. Wystawienie: Wrocław, Teatr Polski 1991.
20. Rzecz o Norwidzie z jego słów utkana. [Utwór dramatyczny]. Scenariusz: K. Braun. Pelplin: Bernardinum 1996, 110 s. Por. poz. .
21. B. Jasieński: Dummies' Ball. Przekł. na angielski oprac.: K. Braun. Wystawienie: Buffalo, [cz. 1:] The Drama Theater, [cz. 2:] The Black Box Theater 1997.
Tytuł polskiego oryginału: Bal manekinów.
22. J. Braun: Europa. Dramat. Wystawienie: w adaptacji K. Brauna. Tarnów, Teatr im. L. Solskiego 2003. Druk w oprac. K. Brauna. Warszawa: Fronda 2004, 160 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1989, 1995, 2000, 2004.

Wywiady

Zob. Twórczość poz. .

O bojkocie formy. Rozm. K. Mieszkowski. Notatnik Teatralny 1991 nr 1.
Życie po życiu. Rozm.: J. Tyszka, J. Ostrowska. W: J. Tyszka: Widowiska nowojorskie. Poznań 1994.
Teatr jest formą miłości... Rozm. K. Starczak-Kozłowska. PAL Przegląd Artystyczno–Literacki 1998 nr 1/2.

Słowniki i bibliografie

B. Bułat: Bibliografia Kazimierza Brauna. W: Horyzonty teatru. Toruń 2004.

Ogólne

Książki

Horyzonty teatru. Szkice o twórczości Kazimierza Brauna pod red. E. Kossarzeckiej. Toruń: A. Marszałek 2004, 342 s. [zawiera m.in.: E. Morawiec: Przygody życia reżysera w PRL; W. Kaczmarek: Kazimierza Brauna historia teatru; A. Dunajski: Kazimierz Braun wobec Cypriana Norwida; D. Przastek: Wzorce i świadectwa; K. Sielicki: Podążać za sensem słowa].

Artykuły

J. Stelmach: Kazimierz Braun. „Teatr to proces ludzki”. Teatr 1978 nr 24.
R. Socha: Przezwyciężanie teatru. (O pracach Kazimierza Brauna). Punkt 1979 nr 7.
K. Sielicki: Pięć lat w Ameryce. Życia Warszawy dod. „Kultura i Życie1990 nr 16 (62).
J. Gawłowski: Wahadło Brauna. Notatnik Teatralny 1991 nr 1.
P. Horbatowski: Działalność artystyczna i naukowa Kazimierza Brauna na emigracji. Przegląd Polonijny 2001 z. 3.
J. Sokołowska-Gwizdka: Kazimierz Braun – artysta, humanista, romantyk. „Dziennik Polskidod. Przegląd Polski”, Nowy Jork 2004 z 3 IX.

Nowy teatr na świecie

L. Bugajski: Epopeja nowego teatru. Twórczość 1976 nr 11.
M. Dzieduszycka: Nowy teatr w relacji Brauna. Dialog 1976 nr 8.
[M. Fik] mf.: „Ponieważ nadeszła dla was chwila, aby wyzwolić sztukę z poniżenia i wyzysku...” „Twórczość1976 nr 3.

Druga reforma teatru?

Z. Greń: O czymś więcej. Życie Literackie 1980 nr 15.
J. Popiel: Powrót do żródeł. Twórczość 1981 nr 2.

Przestrzeń teatralna

J. Bartyzel: Czy teatr powinno się spalić?Tygodnik Powszechny1982 nr 48.
Z. Greń: Moralność. Życie Literackie 1982 nr 44.
J. Sieradzki: Przestrzeń w teatrze. Dialog 1983 nr 4.

Nadmiar teatru

B. Kaźmierczyk: O teatrze i wokół teatru. Nowe Książki 1985 nr 7/8.
J. Majcherek: Teatr życia” teatr życie. Twórczość 1985 nr 10.

Wielka Reforma Teatru w Europie

Z. Greń: Mit Reformy. Życie Literackie 1984 nr 35.
J. Kłossowicz: Od Reformy do Reformy. Literatura 1984 nr 8.
G. Sinko: Kazimierza Brauna synteza Wielkiej Reformy. Teatr 1984 nr 9.
B. Jasiński: Wielka Reforma Teatru. Miesięcznik Literacki 1985 nr 3.

Rozdarta kurtyna

M. Fik: Kazimierz Braun. Spowiedź bez powodu. Dialog 1993 nr 1.

Teatr polski 1939-1989. Obszary wolności – obszary zniewolenia

J. Majcherek: Co nam zostało z tych lat?Teatr1995 nr 2.
A. Mieszkowska: Podręcznik bardzo osobisty. Nowe Książki 1995 nr 4.
I. Sławińska: Uległość i kontestacja. Pół wieku teatru polskiego. Tygodnik Powszechny 1995 nr 23.

Pożegnanie z Alaską

A. Bagłajewski: Potłuczone lustro” emigracji. Nowe Książki 1997 nr 4.

Szkice o ludziach teatru

H. Baltyn: Książeczka oszczędnościowa. Nowe Książki 1997 nr 2.

Kieszonkowa historia teatru na świecie w XX wieku

H. Baltyn: Teatr martwego człowieka?Nowe Książki2000 nr 11.
B. Osterloff: Zwierciadło dziejów. Nowe Książki 2003 nr 7/8.