BIO
Urodzony 11 listopada 1932 w Krakowie; syn Adama Bonarskiego, prawnika, i Julii z domu Liban. Do 1948 mieszkał w Krakowie i tam uczęszczał do szkół. Następnie przeniósł się wraz z rodzicami do Szczecina, a w 1951 zamieszkał w Warszawie. W tymże roku zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym Towarzystwa Przyjaciół Dzieci Nr 1 i rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1955. W okresie studiów był członkiem Związku Młodzieży Polskiej. Nie dostawszy się na Wydział Reżyserski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, pracował od 1953 na Politechnice Warszawskiej kolejno jako asystent, a później starszy asystent różnych katedr matematyki. Debiutował w 1957 opowiadaniem Zmęczenie opublikowanym w tygodniku „Odnowa” (nr 6); w piśmie tym ogłaszał następnie felietony. Reportaże i krótkie opowiadania zamieszczał w „Wybrzeżu” (1957) i „Sztandarze Młodych” (1958). W 1963 zrezygnował z pracy matematyka na rzecz twórczości literackiej. W 1965 ogłosił w „Dialogu” (nr 11) pierwszy utwór dramatyczny Przyczynek do teorii uczłowieczenia w procesie edukacji, a w 1966 debiutował jako scenarzysta filmowy. Był członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1967 należał do Związku Literatów Polskich (do 1981). W 1986-91 współorganizował kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych niezależnych artystów oraz kolekcjonował współczesne dzieła sztuki (kolekcja przekazana w depozyt Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie). W 1970-73 pracował w redakcji miesięcznika „Polska”, następnie do 1976 w „Kulturze”. W 1989 założył oficynę wydawniczą A. Bonarski. Podróżował po Europie, Stanach Zjednoczonych i Azji (Syberia). Mieszka w Warszawie.
Twórczość
1. Pojednanie. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 216 s.
Przekłady
duński
niemiecki
2. Przyczynek do teorii uczłowieczenia w procesie edukacji. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1965 nr 11 s. 19-47. Prapremiera: Poznań, Studencki Teatr „Nurt” 1970.
3. Bohater pozytywny. [Utwór dramatyczny]. Powst. przed 1966.
4. Czarne i białe. [Cykl sceniczny: Cz. 1: Panienki; Cz. 2: Antygona]. Powst. przed 1966.
5. Poszukiwania. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1966, 101 s.
6. Ściana czarownic. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Suszko. Ekranizacja 1966.
7. Rondo. Opowiadanie. Powst. 1968.
Adaptacje
filmowe
8. Sytuacja ma rację. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 154 s.
9. Dziura w ziemi. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Kondratiuk. Ekranizacja 1970.
10. Hydrozagadka. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Kondratiuk. Ekranizacja 1971.
11. Rewizja osobista. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Kostenko i W. Leszczyński. Ekranizacja 1972.
12. Skorpion, Panna i Łucznik. Scenariusz filmowy. [Współautor:] A. Kondratiuk. Ekranizacja 1972.
13. Tamte piękne lata. Scenariusz filmowy. „Dialog” 1975 nr 6 s. 19-40.
14. Ziarno. Warszawa: Czytelnik 1979, 135 s.
15. Punkt widzenia. Scenariusz filmowy. [Współautorka:] M. Niezabitowska. Ekranizacja 1980.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1976.
