BOLEK Zdzisław Jerzy

Urodzony 14 stycznia 1934 w Warszawie w rodzinie robotniczej; syn Jana Bolka, i Reginy z Pietrzaków. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie, gdzie mieszkał też po wojnie i kontynuował naukę. W 1952 ukończył Zasadniczą Szkołę Budowlaną w Warszawie. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej; prowadził działalność kulturalną w środowisku robotników budowlanych. Debiutował w 1954 wierszami Boże..., Drzewa z tęsknoty i Zimowy wieczór opublikowanymi na łamach „Dziś i Jutro” (nr 52). Ogłaszał też utwory poetyckie i recenzje literackie w „Nowej Kulturze” (1955-59), „Współczesności” (1956-59) oraz „Orce” (1957-60). Od 1957 należał do Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich. Na przełomie 1959 i 1960 był współzałożycielem, a następnie działaczem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. W 1960-69 pracował w wojewódzkich i centralnych instancjach Związku Młodzieży Wiejskiej. W 1961 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W tymże roku ożenił się z Bogną Radwańską, chemiczką. W tym czasie kształcił się nadal w trybie zaocznym: w 1964 zdał egzamin maturalny w Liceum dla Pracujących w Warszawie, a w 1968 uzyskał stopień magistra socjologii kultury w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR. W 1969-72 pracował na stanowisku zastępcy redaktora naczelnego Państwowego Wydawnictwa Iskry. W 1972 został powołany do Wydziału Pracy Ideowo-Wychowawczej w Komitecie Centralnym PZPR. W tym samym roku został członkiem Rady Programowej Wydawnictwa Arkady. Kontynuował twórczość, ogłaszając wiersze m. in. w „Tygodniku Kulturalnym” (1971-75) i „Argumentach” (1972-75). Odznaczony: Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1965), Złotym Krzyżem Zasługi (1969), Złotą Odznaką im. J. Krasickiego (1971) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974). Zginął w wypadku samochodowym 22 czerwca 1975; pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.